Cmentarz żydowski w Zwierzyńcu-Rudce znajduje się w północno-wschodniej części miejscowości, po wschodniej stronie linii kolejowej, na wysokości zakrętu ul. 2 Lutego.

Cmentarz powstał w 1928 r., wcześniej żydowscy mieszkańcy Zwierzyńca chowali swoich zmarłych w Szczebrzeszynie. 27 marca 1928 r. Jan Grona, właściciel połowy osady włościańskiej we wsi Rudka, sprzedał "na własność Gminy Wyznaniowej Żydowskiej we wsi Zwierzyniec, w imieniu której stają do aktu tego Jonas Peretz, Fiszel Zahler i Izaak Tau [...] na urządzenie cmentarza grzebalnego parcelę ziemi zawierającą długości ze wschodniej strony sto dwadzieścia sześć i pół metrów i z zachodniej sto trzydzieści trzy metrów, a szerokości z południowej strony dwadzieścia sześć i pół metrów i z północnej strony trzydzieści trzy i dwa całe i pięćdziesiąt metrów kwadratowych lub tyle ile w rzeczywistości okaże się w granicach od północy z lasem Ordynackim, od zachodu z miedzą Sendłakowskiego, od południa z torem kolejowym i od wschodu z miedzą Antoniego Grony z odpowiednią częścią wszelkich praw, a w tem i z prawa korzystania z istniejącej, a stanowiącej własność jego - sprzedającego drogi i zgadza się na przepisanie tej przestrzeni na imię gminy Wyznaniowej żydowskiej wsi jest Zwierzyniec za umówioną cenę dwa tysiące dwieście złotych".

Założenie cmentarza wiązało się z dużymi trudnościami. Świadczy o tym zapis, jaki poczynił Majer Bałaban w wydanej w 1929 r. książce Zabytki historyczne Żydów w Polsce. W części poświęconej cmentarzom M. Bałaban napisał: "W ciekawej sytuacji jest do dzisiaj gmina w Zwierzyńcu koło Zamościa. Tam nie można było w ogóle kupić gruntu wskutek przeszkód prawnych, bo grunta były albo ordynackie (a więc niesprzedajne) albo włościańskie, a więc niesprzedajne Żydom".

Podczas drugiej wojny światowej na cmentarzu Niemcy dokonywali egzekucji Żydów.

Na przełomie lat 1979 i 1980 rzeźbiarz i architekt Wincenty Świątecki opracował projekt pomnika upamiętniającego Żydów ze Zwierzyńca, który miał stanąć na cmentarzu. Pomimo rozmów i korespondencji z przedstawicielami władz oraz ZRWM, projekt nie został zrealizowany.

W obrębie cmentarza zachowało się 18 stel z inskrypcjami w języku hebrajskim. Granice cmentarza są nieczytelne, zachowane macewy otacza współczesne ogrodzenie z żerdzi. Obiekt jest wpisany do rejestru zabytków województwa lubelskiego pod numerem A/1586 z 02.02.1990.

tekst: K. Bielawski
Źródło:
AP Lublin, Urząd Wojewódzki Lubelski, Wydział Społeczno-Polityczny, sygn. 698/1566.
M. Bałaban, Zabytki historyczne Żydów w Polsce, Warszawa 1929.
T. Klimowicz, P. Sygowski, M. Tarajko, A. Trzciński, Cmentarze żydowskie. Podręcznik dobrych praktyk
w ochronie dziedzictwa żydowskiego, Lublin 2018, s. 204.
M. Kubiszyn, Śladami Żydów. Lubelszczyzn, Lublin 2011, ss. 459-460.
S. Twardowska, Karta cmentarza z 15.07.1984.