Przed drugą wojną światową Uhnów liczył 3800 mieszkańców, z czego prawie połowę stanowili Żydzi. W 1942 roku około tysiąca Żydów hitlerowcy wywieźli do getta w Rawie Ruskiej, a następnie do obozu zagłady w Bełżcu. Po wojnie miasteczko - obecnie najmniejsze miasto na Ukrainie - znajdowało się w granicach Polski, a w 1951 r., w wyniku korekty granic, wraz z okolicami Bełza i Sokala, zostało włączone do ZSRR. Wkrótce też został zdewastowany cmentarz żydowski, który znajdował się przy drodze prowadzącej w kierunku Rawy Ruskiej. W 1954 r. usunięto nagrobki i wyrównano teren, zakładając w tym miejscu bazę transportową. Pojedyncze macewy znalazły "praktyczne" zastosowanie, jako materiały budowlane. W ten sposób przetrwały dwa kamienie nagrobne, z których jeden kilka lat temu został umieszczony na tzw. górce św. Jana - fragment dawnych wałów miejskich, gdzie do czasów sowieckich stała kapliczka św. Jana Nepomucena. Drugi z kamieni nagrobnych znajduje się w rękach prywatnych.

W Uhnowie zachowała się murowana z czerwonej cegły synagoga z pocz. XX wieku i stojący obok dom talmudyczny. Oba budynki zasłania gmach szkoły rolniczej wybudowany w centrum miasteczka. Właśnie ta szkoła jest właścicielem obu budowli. W przeszłości znajdowały się tu sale lekcyjne i warsztatowe. Obecnie są one użytkowane w minimalnym stopniu. W synagodze - przedzielonej na użytek szkolny dodatkowym stropem - garażuje kilka pojazdów szkolnych. Wedle relacji mieszkańców Uhnowa funkcje religijne pełnił też w przeszłości budynek stojący naprzeciw szkoły, przy przystanku autobusów (obecnie sklep spożywczy). Prawdopodobnie był to chasydzki dom modlitwy.

tekst: Jolanta Dziubińska & Rafał Zubkowicz
zdjęcia: Rafał Zubkowicz