Drugi cmentarz powstał około 1 km na południowy wschód od rynku, pomiędzy obecnymi ulicami: Dąbrowskiej, Sienkiewicza i Garażową. Data jego założenia nie jest znana, z całą pewnością istniał w 1860 r., kiedy pochowano na nim miejscowego cadyka Eliezera Horowica z Dzikowa, syna Naftalego Cwi z Ropczyc. Wiadomo, że w 1930 i 1931 r. gmina żydowska wpłaciła do kasy miasta 9000 zł i 4000 zł "za kupno placu na cmentarz". Niewykluczone, że było to związane z poszerzeniem powierzchni grzebalnej lub uregulowaniem formalności niedopełnionych podczas zakładania cmentarza.
Przed 1939 r. cmentarz był otoczony murem z czerwonej cegły o wysokości około 2 m, posiadał dwie bramy: od strony południowej i północnej.
Również ten cmentarz został zdewastowany w latach Zagłady oraz okresie późniejszym. Usunięto z niego niemal wszystkie nagrobki, rozebrano mur i wycięto drzewostan. Po 1945 r. działka cmentarna została przejęta przez Skarb Państwa.
W 1966 r. staraniem chasydów dzikowskich odbudowano ohel cadyka Eliezera Horowica oraz członków jego rodziny. Ze względu na daleko posuniętą destrukcję cmentarza, budynek wzniesiono w przybliżonym miejscu pochówku.
W dokumencie Informacja dotycząca cmentarzy wyznania mojżeszowego w Polsce , opracowanym w 1981 r. przez Urząd do spraw Wyznań, w przypadku cmentarza w Tarnobrzegu zamieszczono następujący opis: "Ogrodzenie z siatki na słupach betonowych. Niewielka ilość płyt nagrobnych (ok. 20) z kamienia naturalnego. Groby zajmują ok. 50% pow. Był plan zabrania pasa 3-4 m w celu poszerzenia jezdni. Urząd ds. Wyznań nie wyraził na to zgody, zaoferował natomiast pomoc finansową w wys. 100 tys. zł na uporządkowanie cmentarza".
Przed 1988 r. fragment działki cmentarnej o szerokości około 8 m zaanektowano w związku z poszerzaniem ul. Sienkiewicza.
W dniu 13 czerwca 1988 r. obiekt został wpisany do rejestru zabytków pod numerem 341/A.
Cmentarz jest ogrodzony metalowym płotem. W jego obrębie znajduje się kilkanaście wtórnie ustawionych, przemieszczonych nagrobków w formie stel, wykonanych z piaskowca oraz lastriko. Najstarsza zidentyfikowana macewa upamiętnia Zelę Zewa syna Szlomo Zalman ha-Lewi, zmarłego w 19.02.1844 roku.
Numer |
Imię |
Imię ojca |
Nazwisko |
Data śmierci |
Informacje dodatkowe |
1 |
Zela Zew |
Szlomo Zalman |
|
19.02.1844 |
Lewita |
2 |
Rywka |
Mordechaj Zew |
|
22.09.1912 |
|
3 |
Mosze Chaim |
Izrael Meir |
|
05.11.1928 |
|
4 |
Szmuel |
Szlomo Zalman |
|
17.02.1929 |
|
5 |
Kella |
[..] Icchak |
|
11.03.1931 |
|
6 |
Jakow Szlomo |
|
|
09.06.1931 |
|
7 |
|
|
|
23.09.1930 - 29.09.1931 |
|
8 |
Cwi Zew (Hirsz Wolf) |
Izrael Meir |
Szajnajg (Scheuneug) |
24.01.1933 |
|
9 |
Lea |
Izrael |
Goldman |
26.11.1933 |
|
10 |
Natanel |
Icchak |
Liberman |
02.10.1934 |
Żył 78 lat, zmarł w Simchat Tora |
11 |
Chaja |
Szlomo |
|
28.10.1937 |
Ojciec lewita |
12 |
|
|
|
|
Kobieta |
13 |
|
Szraga (?) |
|
|
Kobieta |
14 |
|
Joel Josef |
|
19.11.1937 |
Kobieta |
15 |
Bejla Zisel |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Od strony ul. M. Dąbrowskiej znajduje się ohel chroniący groby cadyków:
- Eliezera Horowica z Dzikowa, syna Naftalego Cwi z Ropczyc, założyciela dzikowskiej dynastii cadyków, zmarłego 19.10.1860 r.,
- Meira syna Eliezera Horowica, autora księgi Amri Noam, zmarłego 19 czerwca 1877 r.,
- Jehoszuy syna Meira, autora księgi Ataret Jehoszua, zmarłego 21.12.1912 r.,
- Jechiela z Pokrzywnicy syna Meira, przewodniczącego sądu rabinackiego w Pokrzywnicy i cadyka w Tarnowie, zmarłego 01.02.1928 r.
W ohelu umieszczono także tablicę upamiętniającą kobiety związane z dynastią chasydzką z Dzikowa:
- Chaję córkę Jechiela Grafa, żonę Eliezera Horowica;
- Deborę córkę Kalmana Picelisa, żonę Meira Horwica;
- Miriam córkę Lejbusza Reicha, żonę Jehoszuy Horowica,
- Malkę córkę Meira, żonę Izraela z Mielca,
- Jehudit córkę Jechoszuy Horowica, żonę Meira Jechiela Ungera z Sokołowa, żonę Pinchasa Natana Safrina;
- Binę córkę Jechoszuy, żonę Dawida Szapiro z Bukowska.
Klucz do ohelu znajduje się przy ul. Sienkiewicza 23.
W 2008 r. opiekujący się cmentarzem Mieczysław Zdyrski otrzymał dyplom Ambasady Izraela i Żydowskiego Instytutu Historycznego za działalność na rzecz ochrony dziedzictwa kultury żydowskiej w Polsce. Wyróżnienie to "przyznawane jest niezwykłym Polakom, polskim organizacjom oraz miastom, czyniącym wiele dla odkrywania prawdy o przeszłości i budowania lepszej przyszłości". tekst: K. Bielawski
zdjęcia:
Epegeiro
Źródło:
Archiwum Akt Nowych, Urząd ds. Wyznań, sygn. 131/519, Informacja dotycząca cmentarzy wyznania mojżeszowego w Polsce, 1981, k. 216.
P. Nocoń, Zabytki żydowskie w Tarnobrzegu, praca magisterska na UMCS, Lublin 1998, ss. 16-38.
M. Wodziński, Groby cadyków w Polsce, Wrocław 1998, s. 221.
|