"Nagrobki na cmentarzu były wyrwane i użyte na chodniki.
Ani śladu po żadnym kamieniu,
na którym mógłbym wypłakać żal swojego serca (...)
Stałem długo na zbezczeszczonym cmentarzu.
Nie zostało nic ze świętości pokoleń,
którą Żydzi z Ryk wnieśli do tego miejsca".
Jakob Handsztok, Księga Pamięci Ryk, Tel Awiw 1973.

We wrześniu 1939 r. na cmentarzu pochowano kilkadziesiąt osób, które zginęły w wyniku bombardowania miasta przez samoloty Luftwaffe. Zginęli wtedy: Lejb Alter, Jankiel Apelkier, Rywka Rojza Apelkier, Szejwa Apelkier, Ruchla Szlimer, Hena Judensznajder, Chana Dwojra Wierzchowicz, Ajdla Szulman, Bajla Szulman, Mnycha Szulman, Szosia Uczeń, Abram Lejb Uczeń, Chaim Icek [....], Josek Wierchowicz, Gitla Mokobocha, Gerszon Tajchman, Fajga Ruchla Tajchman, Kiwa Tajchman, Srul Milgram, Hudesa Milgram, Monka Perla Tajchman, Lejzer Frosterman, Aron Herszenberg, Doba Fajernacher, Rywka Fromer, Estera Wolf, Abram Wolf, Szyja Josek Skazówka, Chaim Froim Unteriud, Icek Denderowicz, Hernek Gadel Anglister, Eta Galebożm, Dawid Najszteter, Jankiel Halpryn, Monek Josek Halpryn, Bejla Haplryn, Srul Majlech Grosfogiel, Chana Grosfogiel, Szmul Grosfogiel, Baruch Grosfogiel, Ruchla Grosfogiel.

Jak podają autorki książki Historia - Kultura - Tradycja. Żydzi w Rykach , cmentarz przetrwał drugą wojnę światową w dobrym stanie, jedynie podczas walk w 1944 r. zniszczono ogrodzenie i wycięto część drzew. W kolejnych dekadach cmentarz stopniowo niszczał. Macewy były wykorzystywane do prac budowlanych (m.in. podmurówki pod silos, kopca na ziemniaki), do wyrobu osełek i tarcz ściernych. Cmentarz stanowił źródło piachu, który wybierano razem z kośćmi. Ten proceder ukróciła interwencja lokalnych władz. Niektórzy uważają, że duża liczba wypadków samochodowych w okolicy to klątwa, będąca wynikiem używania ziemi cmentarnej do wyrównywania dróg.

9 października 1964 r. Minister Gospodarki Komunalnej podpisał zarządzenie o zamknięciu cmentarza. W dołączonej dokumentacji podano: "pow. 0,9 ha, nieczynny od 1942 r., nieogrodzony, zdewastowany, pozostaje bez opieki"

Przez wiele lat planowano zabezpieczenie cmentarza. Chęć podjęcia takich prac wyraziły władze miejskie jeszcze w 1984 r., kiedy na zlecenie Związku Religijnego Wyznania Mojżeszowego opracowano projekt uporządkowania cmentarza. O inicjatywie pisano m.in. w "Sztandarze Ludu" z 6 stycznia 1988 r.: "Projekt przewiduje ogrodzenie z trzech stron płotem naturalnym - stanowić go będzie fosa sucha z wałem ziemnym, na koronie którego zasadzi się żywopłot z krzewów kolczastych, a z jednej strony murkiem z kamienia łamanego o wysokości 120 cm. Wejście na cmentarz przewidziano od ulicy Piaskowej - zaprojektowany tu tzw. plac przedwejściowy. Na głównej osi wejścia stanie kamień symboliczny - głaz narzutowy na cokole betonowym w formie koła z napisami upamiętniającymi Żydów ryckich. Spod kamienia będą prowadzić schody do symbolicznie odtworzonej kwatery grzebalnej. Macewy zostaną ustawione w jednym miejscu na fundamencie betonowym. Całość cmentarza zostanie uporządkowana, założone zostaną nowe trawniki, wytnie się dzikie krzewy i zarośla".

Pomimo to, przez kolejne lata uczyniono niewiele. Na cmentarzu pojawiały się tabliczki, apelujące o poszanowanie tego miejsca, jednak były one zrywane i niszczone. Cmentarne wzgórze było rozjeżdżane przez amatorów quadów. W 2010 r. dzięki staraniom miejscowych społeczników oraz Fundacji Inicjatyw Twórczych Ę na cmentarz przeniesiono i wkopano w ziemię kilka macew.