KRAKÓW - Cmentarz Remu (ul. Szeroka 40) |
|
Cmentarz Remu - nazwany tak od akronimu hebrajskich słów "rabin Mosze Isserles" (ReMA, ReMU) - powstał w pierwszej połowie XVI w. na Kazimierzu, w czworoboku obecnych ulic Szerokiej, Miodowej, Jakuba i Ciemnej. Pierwotnie wejście znajdowało się od strony ul. Jakuba, obecnie na cmentarz można wejść przez dziedziniec synagogi Remu. Hebrajski napis nad wejściem głosi: "Stary cmentarz, miejsce spoczynku gaonów, założony kosztem kahału w roku 311 według skróconej rachuby.
Teren pod cmentarz został zakupiony 26 czerwca 1533 r., jednak oficjalną zgodę króla i władz miasta na urządzenie cmentarza kahał uzyskał dopiero w 1553 r. Pierwsze pochówki miały miejsce w 1551 r., w związku z epidemią dżumy. |
|
|
|
|
foto: K. Bielawski |
foto: K. Bielawski |
foto: K. Bielawski |
foto: K. Bielawski |
|
|
|
|
foto: K. Bielawski |
foto: K. Bielawski |
foto: K. Bielawski |
foto: K. Bielawski |
Przez kolejne stulecia cmentarz służył jako miejsce pochówku Żydów z Kazimierza i okolicznych miejscowości. Pochowano na nim wielu rabinów i osób zasłużonych dla społeczności żydowskiej, między innymi:
- Mosze syna Izraela Isserlesa Remu (zm. 1572 r.) - rabina, filozofa i talmudysty, rektora krakowskiej jesziwy; autora dzieła Mapa (hebr., Obrus), w którym opracował dla aszkenazyjskich Żydów wytyczne z kodeksu Josefa Karo Szulchan Aruch (hebr., Nakryty Stół ), delegata na Sejm Czterech Ziemstw, syna fundatora synagogi i cmentarza Remu,
- Mordechaja syna Szmuela Marguliesa (zm. 1616 r.) - rabina, rektora jesziwy w Krakowie,
- Natana Nate syna Szlomo Spirę (zm. 1633 r.) - rabina, przewodniczącego sądu rabinicznego, rektora jesziwy, autora dzieła Megale Amukot (hebr., Odsłaniający tajemnice),
- Gerszona Saula Jomtowa syna Natana Lipmana Hellera (zm. 1654 r.) - rabina w Wiedniu, Pradze, Niemirowie, Włodzimierzu i Krakowie, rektora krakowskiej jesziwy, autora dzieła Tosafot Jom Tow (hebr., Uzupełnienia Dobrego Imienia),
- Joela syna Szmuela Sirkesa, zwanego Bach (zm. 1640 r) - rabina w Prużanie, Lublinie, Łukowie, Lubomlu, Międzybożu, Bełzie, Szydłowie, Brześciu i Krakowie, dajana, rektora krakowskiej jesziwy, delegata na Sejm Czterech Ziemstw, autora dzieła Bajt Chadasz (hebr., Dom Nowy),
- Eliezera syna Jozefa Damaszka (zm. 1847 r.) - rabina i dajana, autora dzieła Awnej Kodesz ( Kamienie Święte ). |
|
|
|
|
foto: K. Bielawski |
foto: K. Bielawski |
foto: K. Bielawski |
foto: K. Bielawski |
|
|
|
|
foto: K. Bielawski |
foto: K. Bielawski |
foto: K. Bielawski |
foto: K. Bielawski |
5 września 1799 r. Nadworna Komisja Galicji Zachodniej wydała polecenie zamknięcie cmentarza. Miało to związek z wydanym w 1784 r. cesarskim patentem, nakazującym zamykanie cmentarzy na terenach zamieszkanych i zakładania nowych miejsc pochówku poza miastem. Gmina żydowska zakupiła grunt na nowy cmentarz w zakolu starej Wisły (obecnie cmentarz przy ul. Miodowej). Wiadomo, że jeszcze w XIX w. na cmentarzu Remu sporadycznie odbywały się pochówki, między innymi w 1847 r., kiedy doszło do zalania nowego cmentarza.
Po zamknięciu cmentarz zaczął niszczeć. Dopiero przełom XIX i XX w. przyniósł zainteresowanie tym miejscem ze strony badaczy kultury żydowskiej. Rozpoczęto prace konserwatorskie, odnowiono niektóre pomniki - głównie osób zasłużonych, a te, które zaginęły lub za takowe je uważano, zastąpiono nowymi płytami, umieszczając na nich znane z literatury lub archiwaliów inskrypcje.
W 1935 r. Majer Bałaban tak pisał o cmentarzu: "Czyni wrażenie przygnębiające; pomniki są po większej części zniszczone, zapadły się pod ziemię, lub leżą zwalone u stóp innych jeszcze stojących. [...] Ogół pomników zginął jednak bezpowrotnie". Wtórował mu Ozjasz Mahler: "Tu i ówdzie sterczą z pod ziemi posępne nagrobki, porosłe zielenią. Czas starł z nich napisy, rzeźby i różnorodne ozdoby. Duża część cmentarza jest prawie pusta".
Według Jakuba Stendiga, po likwidacji getta w Krakowie i deportacji jego ostatnich mieszkańców do obozu w Płaszowie w dniach 13-14 marca 1943 r., "uliczna gawiedź" zaczęła plądrować groby i niszczyć nagrobki.
Z tym okresem związane są trzy legendy dotyczące grobu rabina Mosze Isserlesa Remu. Jedna opowiada o niemieckich oficerach, którzy w rocznicę jego śmierci mieli rozkopać grób, jednak zamiast spodziewanych tam skarbów znaleźli ciało słynnego rabina, który wyglądał "jak żywy, śpiący człowiek". W konsekwencji Niemcy "widząc to, przestraszyli się i uciekli". Z kolei zbezczeszczenie grobu Remu miało być zapowiedziane w starych kronikach kahalnych jako wydarzenie chroniące Żydów przed wygnaniem z Krakowa. Według innej opowieści, Niemcom nie udało się zniszczyć macewy Remu, ponieważ rosnące nad nim drzewo pochyliło swoje gałęzie i okryło nagrobek tak, że jego odnalezienie stało się niemożliwe.
W 1959 r., podczas prac konserwatorskich w synagodze Remu, przeprowadzono również badania archeologiczne na terenie cmentarza. Pod warstwą ziemi i gruzu odkryto ponad siedemset nagrobków. Mniej zniszczone stele i sarkofagi zostały ustawione (większość z nich w miejscach niezwiązanych z właściwymi grobami), a z potrzaskanych fragmentów utworzono mozaikę na wewnętrznej stronie muru cmentarnego.
22 kwietnia 1961 r. Minister Gospodarki Komunalnej - w następstwie uchwały Prezydium Rady Narodowej w Krakowie z 27 stycznia 1960 r. - podpisał zarządzenie o zamknięciu cmentarza. W dołączonej dokumentacji zaznaczono, że jest to jeden z najstarszych cmentarzy żydowskich w Polsce, od połowy XIX w. nie ma przyjmuje pochówków, natomiast ma walory zabytkowe, jest odwiedzany przez turystów z całego świata i uważany przez Żydów za miejsce święte.
W 1988 r. rozpoczęły się prace konserwatorskie, prowadzone przy finansowym wsparciu Wydziału Ochrony Zabytków Urzędu miasta Krakowa. Cmentarz doczekał się także licznych opracowań, autorstwa m.in. Leszka Hońdo i Eugeniusza Dudy.
Obecnie cmentarz Remu stanowi własność Gminy Wyznaniowej Żydowskiej w Krakowie. Jest często odwiedzany przez pielgrzymów, którzy modlą się nad grobami sławnych rabinów oraz przez turystów, dla których stanowi jeden z najważniejszych zabytków Krakowa.
Najważniejszym miejscem na cmentarzu jest grupa grobów Mosze Isserlesa Remu i członków jego rodziny, znajdująca się na tyłach synagogi Remu. Przed wojną Majer Bałaban pisał: "na grób Mojżesza Isserlesa (...) pielgrzymują w rocznicę jego śmierci tysiące i dziesiątki tysięcy pobożnych, ulice Kazimierza pod Krakowem są w Lag ba-Omer aż czarne".
|
|
|
|
|
Nagrobki
Mosze Isserlesa Remu
i jego bliskich
|
Macewa
Mosze Isserlesa Remu |
Od prawej:
macewa Izraela Isserlesa, macewa Miriam
córki Izraela Isserlesa |
Od lewej:
nagrobek Icchaka
syna Izraela Isserlesa,
nagrobek Josefa Kaca; |
Macewa rabina Mosze Isserlesa Remu znajduje się pośrodku, zdobią ją korona oraz grona winorośli, symbolizujące dojrzałość i mądrość. Stela została wykuta w XVIII w. , a oryginalna szesnastowieczna macewa ustawiona jest z tyłu. Hebrajska inskrypcja głosi: "To jest Światło Zachodu, wielki uczony pokolenia, nasz nauczyciel, pan i nasz mistrz Mosze, pasterz, opoka Izraela. 33 dnia według rachuby synów Izraela. Odeszła cześć z Izraela. Mosze był pasterzem trzody Izraela. Wypełniał sprawiedliwość bożą i sądził nad Izraelem. Szerzył naukę wśród Izraela. Posiadał wielu uczniów w Izraelu. Od Mosze do Mosze nie powstał nikt taki jak Mosze w Izraelu. A oto Torat ha-Chatat i Torat ha-Ola, które przedstawił Mosze dla synów Izraela. Rok 332 według małej rachuby".
Pierwszy nagrobek po lewej stronie upamiętnia Miriam, siostrę rabina Remu, zmarłą w dniu 8 września 1617 r.: "Tu pochowana Miriam, siostra Mosze i Arona. Sprawa śmierci Miriam, siostry Mosze i Arona, jest bliska rozdziałowi o krowie, albowiem jej śmierć odpuszcza grzech. Jej grób, jej nagrobek będą jej świadkiem i na pamiątkę do czasu, kiedy będzie razem z resztą sprawiedliwych. Przebudzi się, a kiedy nastanie dzień zmartwychwstania, będzie jej dusza związana w wieniec życia! I odeszła na miejsce swojego spoczynku w wigilię szabatu, krótko przed nadejściem oblubienicy. Zmarła imieniem 8 elul 377 roku według małej rachuby".
Między macewami Mosze Isserlesa i Miriam znajduje się nagrobek ich ojca, Izraela Isserlesa syna Josefa. Na jego płycie nagrobnej wyryto następujące słowa: "Tu został pochowany pan, mistrz Izrael Isserles. Wybudował synagogę dla Boga, zwaną Isserlesa Lasersa z Krakowa. Czynił w Izraelu prawo i sprawiedliwość, a wielkość jego zasług będzie istnieć dla modlącego się nad jego grobem. Został wezwany na wysokości roku ciemności (1)3 adar I. Dla nas będzie prosić o litość, wewnątrz gdzie nikt nie drzemie ani nie śpi. Niech jego dusza będzie związana w wieniec życia!".
Skromna macewa na prawo od grobu Mosze Isserlesa należy do jego brata Icchaka , zmarłego w dniu 6 września 1584 r. i upamiętnionego następującymi słowami: "Był sławny ze swego imienia. I był domagającym się dobra dla swego ludu. Jałmużnę czynił, nikt temu nie dorówna. I którego nauka jego ludowi była żywnością na drodze".
Kolejna macewa upamiętnia Józefa Kaca, szwagra Mojżesza Isserlesa i jednocześnie wybitnego talmudystę oraz jego rodzinę: "A obok tego mędrca wspomnianego, blisko pochowana niewiasta poważana i porządna, jego małżonka, rabinowa, pani Szprynca, córka dostojnika, przełożonego, szanowanego przywódcy, zacnego pana Mosze Eberlesa (...), zajmowała się dobroczynnością i opieką nad chorymi. A dla małżonka była koroną. I zmarła dnia 4 tewet 338 roku według małej rachuby. A obok niej został pogrzebany jej mały wnuk Gerszon, syn pana i mistrza Mosze, jej syna. Obok nich został pochowany uczony, nasz nauczyciel Tanchum, syn uczonego, naszego nauczyciela Josefa Kaca. Był całe swoje życie sędzią i zwierzchnikiem".
Już poza ogrodzeniem, obok nagrobka Miriam, ustawiono macewę Gitel, babki Mosze Isserlesa, córki Mosze Auerbacha, zmarłej w dniu 19 czerwca 1552 r., która: "była szlachetna dla biednych poprzez całe swoje życie. Do synagogi szła wcześnie rano i wieczorem". Górną część lica jej macewy zdobią dwa stylizowane kwiaty.
Następna, stłuczona macewa wystawiona została ku czci Gołdy, córki lubelskiego rabina Szaloma Szachny i żony Mojżesza Isserlesa, zmarłej w wieku 20 lat podczas zarazy w 1552 roku.
Cmentarz można zwiedzać od poniedziałku do piątku oraz w niedziele w godzinach 09.00-18.00. W soboty oraz święta żydowskie cmentarz jest zamknięty. Za wstęp pobierana jest opłata w wysokości 10 zł za bilet normalny i 5 zł za bilet ulgowy (w cenie jest także wejście do synagogi Remu). tekst: Małgorzata Frąckowiak, Krzysztof Bielawski
Bibliografia:
AAN, Ministerstwo Gospodarki Komunalnej, sygn. 9/35, Decyzje o zamknięciu i przeznaczeniu ich na inny cel
w województwie krakowskim.
Bałaban M., Przewodnik po żydowskich zabytkach Krakowa, Kraków 1935.
Duda E., Żydowski Kraków. Przewodnik po zabytkach i miejscach pamięci, Kraków 2003.
Folklor, tom II , [w:] Archiwum Ringelbluma. Konspiracyjne Archiwum Getta Warszawy. Utwory literackie z getta warszawskiego, t. 26, red. A. Żółkiewska, M. Tuszewicki, Warszawa 2017.
Halkowski H., Żydowski Kraków. Legendy i ludzie, Kraków - Budapeszt 2009.
Hońdo L., Inskrypcje starego cmentarza żydowskiego w Krakowie, cz. I, Kraków 2000.
Hońdo L., Stary żydowski cmentarz w Krakowie, Kraków 1999.
Mahler O., Przewodnik po żydowskich zabytkach Krakowa , Kraków 1935.
Stendig J., Dewastacja cmentarzy, bóżnic i zabytków żydowskich Krakowa podczas okupacji
hitlerowskiej, [w:] W 3-cią rocznicę Zagłady ghetta w Krakowie, red. M. Borwicz, N. Rost, J. Wulf, Kraków 1946.
|
\
|
|
|
|
foto: K. Bielawski |
foto: K. Bielawski |
foto: K. Bielawski |
foto: K. Bielawski |
|
|
|
|
foto: K. Bielawski |
foto: K. Bielawski |
foto: K. Bielawski |
foto: K. Bielawski |
|
|
|
|
foto: Krzysztof Blaszke |
foto: Krzysztof Blaszke |
foto: Krzysztof Blaszke |
foto: Krzysztof Blaszke |
|
Teksty i zdjęcia są chronione prawem autorskim.
Wykorzystanie materiałów możliwe wyłącznie po uzyskaniu pisemnej zgody Redakcji. |
|