Cmentarz żydowski w Kcyni znajduje się w zachodniej części miasta, na wzniesieniu pomiędzy obecnymi ulicami Poznańską i Cmentarną. Data założenia cmentarza nie jest znana.

W 1877 r. działka cmentarna została powiększona od strony zachodniej o 3690 m kw. W tym czasie łączna powierzchnia cmentarza wynosiła 6690 m kw. Przy wejściu znajdował się dom przedpogrzebowy.

Organizacją pochówków zajmowała się Chewra Kadisza (aram. Święte Bractwo). Na początku XX w. jego przewodniczącym był Ph. Seemann.

Jesienią 1939 r. na cmentarzu pochowano Żydówki zamordowane przez Niemców na wzgórzu znajdującym się przy drodze na Żurawię. Wśród ofiar były: Berta Cohn, Róża Jacoby, Berta Löwy, Flora Landsberger, [...] Korczyńska, [...] Korczyńska (matka i córka), Auguste Salomon. Podczas drugiej wojny światowej na polecenie władz okupacyjnych nagrobki wykorzystano do utwardzania dróg i placów. Prace wykonywali robotnicy z firmy budowlanej folksdojcza Emila Posnanskiego.

W latach PRL władze miasta zamierzały przeznaczyć cmentarz na park. Na jego terenie rozbijał się cyrk i działało objazdowe "wesołe miasteczko". W 1962 r. z okazji 700-lecia Kcyni na cmentarzu ustawiona była scena, na której dla zgromadzonych wystąpił Zespół Pieśni i Tańca "Śląsk". 31 stycznia 1964 r. Minister Gospodarki Komunalnej wydał decyzję o zamknięciu cmentarza. Urząd Miasta i Gminy w Kcyni na mocy decyzji nr 8080/1/85 przeznaczył teren pod budownictwo wielorodzinne.

Pod koniec 90. na wniosek Jana Kuranta służby miejskie wydobyły około 50 nagrobków znajdujących się w chodniku przy kinie "Orzeł". Macewy początkowo złożono w magazynie Zakładu Gospodarki Komunalnej, a później zakopano na cmentarzu. Trzy nagrobki ustawiono na podmurówce z kostki brukowej.

W 2011 r. kilkanaście nagrobków odnaleziono przy budynku Zakładu Poprawczego w Kcyni, który w latach wojny pełnił funkcję niemieckiego szpitala wojskowego. 14 lutego 2018 r. pracownicy Urzędu Miejskiego razem z pracownikami i wychowankami Zakładu Poprawczego przewieźli pomniki na cmentarz, stawiając je w lapidarium.

Przy ul. Poznańskiej 21 znajduje się dawny dom przedpogrzebowy - budynek murowany z cegły, na planie prostokąta, kryty dachem dwuspadowym, obecnie wykorzystywany do celów mieszkalnych. W zachodniej części cmentarza zachowana jest aleja lipowa.

Dane osobowe odczytane z macew na cmentarzu w Kcyni. Oprac. K. Bielawski
Imię	Imię ojca	Nazwisko	Data urodzenia	Data śmierci	Informacje dodatkowe
Given name	Father's name	Surname	Date of birth	Date of death	Additional information
Hermann		Baer	03.01.1839	01.12.1920
Doris		Landecker	08.06.1859	04.11.1894	Nazwisko panieńskie: Moses
Erich		Cohn	19.05.1889	15.11.1916	Poległ podczas I wojny światowej w Warszawie
Herrman		Salomon	04.12.1809	03.11.1887
Minna		Salomon		20.11.1914
Louis		Lesser	10.05.1818	08.04.1902
Meyer		Cohn	17.01.1822	05.02.1893
Lesser		Seemann (?)
Michel Moses	Mosze	Wiener (?)		09.04.1858
Jakow	Mosze			15.04.1871	Lewita
Marcus Mordechaj	Jehoszua	[....]		20.01.1841	Kohen
Dawid	Awraham			17.07.1888
Gedalia				1848-1849

Tekst: K. Bielawski
Źródło:
Archiwum Akt Nowych, Ministerstwo Gospodarki Komunalnej, sygn. 9/27, Decyzje o zamknięciu cmentarzy i przeznaczeniu ich na inny cel w woj. bydgoskim.
Heppner A., Aus Vergangenheit und Gegenwart der Juden und der jüdischen Gemeinden in der Posener Länder, Breslau 1931.
Kawski T., Gminy żydowskie pogranicza Wielkopolski, Mazowsza, Pomorza w latach 1918-1942, Toruń 2007.
Korespondencja z J. Kurantem z 02.12.2007, w posiadaniu autora.
Loose I., Karta cmentarza, [bmw] 1988.
Maćkowski J., W Kcyni żydowskie macewy powróciły na cmentarz [online] http://kcynia.info/kcyni-zydowskie-macewy-powrocily-cmentarz/ [dostęp: 18.08.2019].
Rejestr miejsc i faktów zbrodni popełnionych przez okupanta hitlerowskiego na ziemiach polskich
w latach 1939-1945: województwo bydgoskie, Warszawa 1981.