W 2013 r. na cmentarzu został odsłonięty pomnik w formie głazu z tablicą z sześcioramienną gwiazdą i napisem w językach polskim i hebrajskim: "W tym miejscu znajdował się cmentarz gminy żydowskiej w Fordonie, założony w pierwszej połowie XVIII wieku, zlikwidowany przez okupanta niemieckiego podczas drugiej wojny światowej".
Od końca XVIII w. Żydzi mieszkający w Bydgoszczy podejmowali próby powołania do życia własnej gminy i uniezależnienia się od kahału w Fordonie. Częścią tego procesu było utworzenie własnego cmentarza w południowo-zachodniej części Wzgórza Wissmana (obecnie Wzgórza Dąbrowskiego). Według niektórych źródeł pochówków w tym miejscu dokonywano już pod koniec XVIII w., jednak w świetle badań Tomasza Kawskiego grunt na cmentarz zakupiono dopiero w 1816 r. Początkowo cmentarz zajmował działkę na planie prostokąta o wymiarach 37,5 x 26 m, która z czasem została powiększona do działki na planie zbliżonym do trapezu o długości boków 63,5 x 41,5 x 35,5 m. W południowo-wschodnim narożniku znajdował się dom przedpogrzebowy. Cmentarz był użytkowany czynnie do 1874 r. W 1899 r. jego teren został zredukowany w związku z budową wieży ciśnień oraz wytyczeniem ul. Filareckiej
W drugiej połowie XIX w. w Bydgoszczy funkcjonowało kilka stowarzyszeń dobroczynnych, zajmujących się umierającymi, pogrzebami i cmentarzem. Były to m.in.: Towarzystwo Odwiedzania Chorych i Umierających, Bractwo Święte (Chewra Kadisza), Związek Wspierania Chorych i Pogrzebów, Żydowski Związek Wspierania Chorych i Pogrzebów, Stowarzyszenie Chorych, Pogrzebów i Wsparcia, Żydowski Związek Kobiet dla Wspierania Chorych i Organizacji Pogrzebów.
Podczas drugiej wojny światowej cmentarz na Wzgórzu Dąbrowskiego uległ dewastacji. Prace przy jego rozbiórce rozpoczęły się w lutym 1940 r. i trwały do marca. Niemcy nakazali rozbijanie macew na mniejsze kostki, które posłużyły do utwardzania ścieżek prowadzących do wieży ciśnień. Prace wykonywali osadzeni w niemieckim obozie dla nieletnich Erziehungslager Bromberg. Część nagrobków użyto do utwardzenia płyty lotniska oraz chodnika przy strzelnicy przy ul. Toruńskiej.
Ostatnie nagrobki usunięto w latach 1947-1948. Do lat 80. we wschodniej części działki znajdowała się pompa służąca do rytualnej ablucji.
W 2019 r. w ramach projektu "Wykonanie rewaloryzacji terenów zieleni na Wzgórzu Dąbrowskiego oraz na Wzgórzu Wolności w Bydgoszczy", na zlecenie Urzędu Miasta Bydgoszcz ustawiono tablice informujące o położeniu i historii cmentarza. W regulaminie korzystania z parku na Wzgórzu Dąbrowskiego zabroniono wprowadzania zwierząt domowych na teren cmentarza.
W 1874 r. gmina żydowska w Bydgoszczy otworzyła cmentarz w Górzyszkowie, przy ul. Szubińskiej 103. Na jego skraju wzniesiono "halę cmentarną służącą odprawianiu mszy żałobnych" oraz dom mieszkalny ogrodnika z oranżerią. Do wyposażenia należał m.in. karawan. W latach 30. XX w. ogrodnikiem cmentarza był Józef Żandarski, do jego zadań należały także opieka nad wskazanymi grobami oraz nadzór nad stawianiem nowych nagrobków. Wykonawcami pomników byli m.in. Roman Strehlau, Jakób Job, W. Bukolt.
Częściowy spis osób pochowanych na cmentarzu przy ul. Szubińskiej 103
Źródło: AP w Bydgoszczy, Żydowska Gmina Wyznaniowa w Bydgoszczy, sygn. 6/224/0267, 6/224/0268. |
Abramski [...] |
Hirschfeld |
Nojman [kobieta] |
Adler Stefania |
Hirszfeld Tina |
Nojman EliZa |
Anstreicher Herman |
Holtz Konrad |
Preger |
Apt Ch. [mężczyzna] |
Jachman Emil |
Rafałowicz Fajga [...] |
Aronowicz [kobieta] |
Jachman Johanna |
Rogozińska Hanka |
Aronowicz Flora |
Jachman Max |
Rozental Prywa Sura |
Aronsohn Albert |
Jakubowicz [mężczyzna] |
Rybojad [mężczyzna] |
Beer [kobieta] |
Kletz [...] (inżynier) |
Rzeźnicki/a (żył/a 6 tygodni) |
Begach Moritz |
Klotz A. [mężczyzna] |
Seeman Agata |
Begach Teofila |
Krzepicka Bronka |
Seeman Żenia |
Berger [kobieta] |
Less Flora |
Simon Johanna |
Bram Gabriel |
Less Paweł |
Simon Lajzer |
Brener Luzer Majer |
Lesser Paweł |
Sojka Gołda |
Brenner Lutek |
Lewin [kobieta] |
Szpilman Daniel |
Cohn Moritz |
Lewkowicz Bluma |
Świętosławski Feliks
(zm. 28.07.1938) |
Czernikowski Mordka |
Listopad Izaak |
Traube Kaufman |
Fachtman Johanna |
Löwenberg Emil
(zm. 29.10.1910) |
Wajsbard Chaim |
Fachtman Louis |
Malinowska [Chana?] |
Wasercug Janka |
Feldgras [dziecko] |
Malinowski Ch. |
Wilczyński Moritz |
Feldgras Janeczka |
Michaelis Teresa |
Wołkowicz [...] |
Fränkel [kobieta] |
Möller Zygmunt |
Wołkowicz Jankiel Wolf |
Gelbard Bernard |
Myrants Miriam |
Zalcman [kobieta] |
Götz Minna |
Neumann (grób rodzinny) |
|
Podczas drugiej wojny światowej na cmentarzu grzebano ofiary niemieckich egzekucji (m.in. około 175 Żydów i Polaków rozstrzelanych jesienią 1939 r. na dziedzińcu gmachu sądu) oraz ciała osób zmarłych w miejscowym więzieniu. Pochowani na nim zostali m.in.: [...] Kenig, Majer Markowicz, [...] Gross, Szymon Trajber, Regina Breslauer, Jadwiga Breslauer, Izydor Hirszel, Karolina Lindeman, Sophia Segal, Adolf Schleif, Salomon Andschnid, Hersz Leib Szrajer. W tym czasie obiekt uległ częściowej dewastacji.
Po wojnie cmentarz zajęło Wojsko Polskie. 11 marca 1946 r. Wojewódzki Komitet Żydowski w Bydgoszczy wystąpił do władz miasta o udostępnienie domu przedpogrzebowego. 4 kwietnia 1946 r. Zarząd Miejski Bydgoszczy odmówił wydzierżawienia budynku argumentując, że "dom mieszalny, składnica, jak i cmentarz zajęte są przez Wojsko Polskie". W sprawie interweniował m.in. Główny Rabin Wojska Polskiego dr Dawid Kahane. 7 listopada 1946 r. Urząd Wojewódzki Pomorski w piśmie do Ministerstwa Administracji Publicznej stwierdził: "Przedmiotowa nieruchomość została w czasie okupacji przez lotnictwo niemieckie przebudowana w ten sposób, że obiekt cmentarza okupant zamienił na część obiektu lotniskowego. Teren cmentarza został zniwelowany i pobudowano na nim 3 składnice. Budynek mieszkalny został częściowo przebudowany na cele wojskowe. W takim stanie obiekt ten przejęło Wojsko Polskie i posiada go nadal do chwili obecnej. Ewentualne przekazanie wspomnianej nieruchomości Wojewódzkiemu Komitetowi Żydowskiemu może nastąpić tylko po uprzednim uzgodnieniu tej sprawy przez Min. Adm. Publ. z wyższymi czynnikami władzy wojskowej".
W latach 1948-1950 władze miasta doprowadziły do zniwelowania cmentarza, część szczątków ekshumowano i przeniesiono na Cmentarz Bohaterów Bydgoszczy. Teren przekształcono na park i częściowo zabudowano. Z naziemnej infrastruktury cmentarza pozostał budynek domu przedpogrzebowego lub mieszkania ogrodnika przy ul. Ikara 20a, obecnie wykorzystywany jako dom mieszkalny. W 1999 r. podczas instalacji linii telekomunikacyjnej doszło do rozkopania grobów. Pożądane byłoby oznaczenie granic i upamiętnienie cmentarza.
Od 1945 r. Żydzi mieszkający w Bydgoszczy są chowani na cmentarzach komunalnych, m.in. przy ul. Wiślanej, ul. Kcyńskiej, ul. Ludwikowo.
Odzyskiwaniem i zabezpieczaniem nagrobków znajdujących się w różnych punktach Bydgoszczy zajmują się członkowie Stowarzyszenia Miłośników Starego Fordonu, we współpracy z Miejskim Konserwatorem Zabytków.
Tekst: Krzysztof Bielawski
Źródło:
AAN, Ministerstwo Administracji Publicznej, sygn. 199, tom I.
AP w Bydgoszczy, Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w Fordonie, sygn. 6/903/217.
AP w Bydgoszczy, Żydowska Gmina Wyznaniowa w Bydgoszczy, sygn. 6/224/0267, 6/224/0268.
Heppner A., Herzberg I., Aus Vergangenheit und Gegenwart der Juden und der jued. Gemeinden in den Posener Landen, Koschmin - Bromberg 1904.
Jedlińska-Kawska A., Kawski T., Społeczność żydowska w Bydgoszczy w XX wieku, Bydgoszcz 2015.
Kawski T., Gminy żydowskie pogranicza Wielkopolski, Mazowsza i Pomorza w latach 1918-1942, Toruń 2007.
Rączka D. A., Fordon. Cmentarz żydowski [online] http://www.wyszogrod.stary-fordon.pl/fordon-cmentarz-zydowski/ [dostęp: 15.10.2020].
Rejestr miejsc i faktów zbrodni popełnionych przez okupanta hitlerowskiego na ziemiach polskich
w latach 1939-1945: województwo bydgoskie, Warszawa 1981.
Wąsacz M., Po żydowskim cmentarzu na Wzgórzu Dąbrowskiego nie ma już śladu [online] https://pomorska.pl/po-zydowskim-cmentarzu-na-wzgorzu-dabrowskiego-nie-ma-juz-sladu/ar/6839439 [dostęp: 15.10.2020].
Zasada A. [online] https://kpbc.umk.pl/dlibra/doccontent?id=222126 [dostęp: 15.10.2020].
Żydzi w Fordonie. Dzieje. Kultura. Zabytki, red. T. Kawski, Toruń 2011.