Cmentarz żydowski w Bogorii jest oddalony około 200 m na północny wschód od Rynku, znajduje się w zakolu ul. Spokojnej. Cmentarz powstał prawdopodobnie w XVIII w. W 1928 r. powierzchnia cmentarza była zapełniona, według władz powiatu sandomierskiego do tego stopnia, że "w razie śmierci współwyznawcy rozbierają mur dla dokonania pogrzebu zwłok".

Podczas drugiej wojny światowej cmentarz uległ dewastacji. Na polecenie Niemców nagrobkami utwardzono drogi, używano ich także jako materiału budowlanego. 11 września 1962 r. Minister Gospodarki Komunalnej - w odpowiedzi na uchwałę Prezydium Gromadzkiej Rady Narodowej w Bogorii z 13 maja 1961 r. - wydał decyzję o zamknięciu i przedterminowej likwidacji cmentarza. W dołączonej dokumentacji podano, że cmentarz zajmuje działkę o powierzchni 0,4162 ha, nie posiada księgi wieczystej, ostatni pochówek odbył się w 1941 r., a "podczas działań wojennych w 1944 r. pamiątki o wartości historycznej oraz ogrodzenie cmentarza zostało całkowicie rozebrane i zużyte na budowę drogi. W latach 1954-1958 teren cmentarza był użytkowany na cele rolnicze". Likwidację władze uzasadniały brakiem terenu pod budowę apteki i długim czasem oczekiwania na leki w Staszowie. W kolejnych latach na cmentarzu wzniesiono budynki apteki i remizy Ochotniczej Straży Pożarnej. Naziemne ślady cmentarza uległy zatarciu.

Granice cmentarza są nieczytelne. Brak jakiejkolwiek formy upamiętnienia. Działki wydzielone z cmentarza stanowią własność Skarbu Państwa. Cmentarz jest wpisany do wojewódzkiej ewidencji zabytków.

Tekst: Krzysztof Bielawski
Źródło:
Archiwum Akt Nowych, Ministerstwo Gospodarki Komunalnej, sygn. 9/32, Decyzje o zamknięciu cmentarzy
i przeznaczeniu ich na inny cel w województwie kieleckim, k. 116-119.
Archiwum Państwowe w Kielcach, Urząd Wojewódzki Kielecki I, sygn. 1000/1617, Budżety i sprawy majątkowe gminy wyznaniowej w Bogorii pow. Sandomierz, k. 144.
Komada D., Karta cmentarza nr 14204, [bmw] 1987.
Pedrycz W., Bogoria, [w:] Województwo świętokrzyskie. Cmentarze żydowskie. Weryfikacja zasobu wykonana przez Narodowy Instytut Dziedzictwa, red. M. Rymkiewicz, I. Kosyl, [kps] Warszawa 2018.